Het is avond, ik ben moe na een vlucht van zoveel uur. Ik zit in een gele taxi van het vliegveld op weg naar mijn hotel. Hier ben ik dan, mijn baan opgezegd, mijn vrienden en familie uitgezwaaid, ik ben alleen in een onbekende stad. In de kofferbak van de taxi liggen twee koffers met alleen wat kleren en een kaart van de stad. Langzaam slaat de twijfel toe: heb ik de juiste keuze gemaakt, had ik toch naar al die verstandige mensen moeten luisteren, waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen??
Ik zak weg in de achterbank van de taxi en knijp vermoeid mijn ogen dicht. Als ik ze weer open doe, rijden we de Brooklyn Bridge over. Ik druk mn gezicht tegen het taxiraampje terwijl voor mij de grote stad opdoemt. Mijn ogen beginnen te twinkelen. We rijden het eiland Manhattan binnen, ik zie de toren van de Chrysler Building, een vertrouwd herkenningspunt, en ik zie duizenden lichtjes in het donker stralen. Wow wat een stad! De taxichauffeur kijkt me verbaasd aan via zijn achteruitkijkspiegel. De brede glimlach is niet meer van mijn gezicht te krijgen. Op dat moment weet ik het, ik weet het én ik voel het: I’m home!
En zo begint mijn avontuur, ik heb geen idee wat het komende jaar mij gaat brengen en wie er allemaal op mijn pad zullen verschijnen. Het is de weg naar het onbekende, maar dat maakt niet uit, want ik ben precies waar ik hoor te zijn. En nergens anders.. New York!

Leave a comment