In Nederland hebben we het altijd over inburgeren. Iedereen die naar Nederland verhuist, moet zijn best doen zich aan te passen aan onze cultuur, anders ben je niet ingeburgerd. Als kersverse New Yorker wil ik natuurlijk niet teleurstellen. Ook ik probeer me een beetje aan te passen aan het leven in the Big Apple.
Alles in New York draait om gezond leven, gezond eten en gezond bewegen. Vanaf het moment dat ik voet op Amerikaanse bodem zet, word ik door de Nederlanders hier gewaarschuwd dat ik alleen organic voedsel moet kopen (bij ons heet dat biologisch). Anders dan in Nederland, waar biologisch eten een hoekje van de Appie in beslag neemt, rijzen in New York hele supermarkt giganten uit de grond die alleen organic producten verkopen. It’s big business! Het eten in Amerika zou er slechter aan toe zijn dan in Europa: fruit en groente worden bespoten met gif; dieren worden volgespoten met hormonen en genetisch gemodificeerd voedsel wordt aan de lopende band verkocht. Zoals een vriendin laatst tijdens een etentje opmerkte: “Het is toch gek dat hier het hele jaar door spruitjes op de menukaart staan?”
Nou, nou, dat zal allemaal wel meevallen, is mijn eerste gedachte als nuchtere Hollander. Goeie marketingstrategie, makkelijk verdienen aan een paar ijdele veelverdieners die bang zijn voor een paar extra kilootjes en nog niet hebben geaccepteerd dat ook zij op een dag oud zullen worden. Voor mij aanleiding om me eerst wat verder in het onderwerp te verdiepen. Na het zien van een documentaire over de Amerikaanse voedselindustrie ben ik echter overtuigd. Bijna al het eten wat u in een supermarkt kunt kopen zit vol met stoffen die in een laboratorium worden gemaakt en die ons lichaam niet kan afbreken. Bovendien worden er in het lab stofjes toegevoegd die ervoor zorgen dat je blijft eten waardoor obesitas ontstaat. Hm, dat is natuurlijk niet aardig. Meest schokkende aan de documentaire vond ik de onthulling dat piloten geen cola light drinken. Zoetstoffen verminderen blijkbaar het gezichtsvermogen. Mijn laatste fles cola light is daarom recentelijk van de koelkast naar de prullenbak verhuisd.
Wat nu? Volgens de documentaire is het heel simpel en moeten we terug naar de natuur. Eet alleen wat u op de boerderij kunt vinden. Alles wat natuurlijk is, kan ons lichaam makkelijk verteren, daar zijn wij mensen immers op gebouwd. Klinkt best logisch. Oké, ik ga de uitdaging aan. Wie wil zich nou niet gezond en energiek voelen? Het vereist wel enige inspanning. Zo ben ik vanaf nu een “juicer”. Een “juicer”, hoor ik u denken? Jawel, een “juicer”, ik eet mijn groente en fruit vloeibaar en krijg zo meer vitaminen en vezels binnen. Een sapjesdieet dus. Liquid dinner krijgt ineens een hele andere betekenis en is helaas niet in de kroeg te bestellen.
Hoe maak je van die verrukkelijke sapjes, vraagt u zich af? Daar is een Juicer apparaat voor nodig, let op, deze is absoluut niet te verwarren met de gewone blender. Een Juicer is de geavanceerde en drie keer zo dure variant van de blender. Met een blender krijg je namelijk geen sapjes, maar papjes. Vooruit, dan maar naar de Best Buy voor een dure Juicer, naar de Barnes & Noble voor een boek vol saprecepten (het moet wel lekker smaken) naar de slager voor grass fed vlees, naar de viswinkel voor wilde zalm, naar de bakker voor whole wheat (volkoren) brood, naar de farmersmarket voor jam en boter, en naar verschillende toko’s in mijn buurt om organic groente en fruit te verzamelen.
Poeh, best vermoeiend.. dat gezond eten! Dat struinen door mijn buurt op zoek naar organic voedsel kost meer tijd en energie dan een tripje naar de supermarkt bij mij om de hoek. En dan heb je nog niks, want je moet de sapjes natuurlijk ook nog zelf maken. Ontbijt, lunch en avondeten, alle groenten en fruit schillen, in stukken snijden, pitten verwijderen, door de Juicer, en na afloop het apparaat schoonmaken voor het volgende gebruik. Ik begrijp waarom je hiervan afvalt, het is bijna een voltijdbaan om gezond te eten. Bovendien wordt mijn bankafschrift er ook een stuk slanker van, want puur natuur is blijkbaar niet goedkoop. Ik kan niet zeggen dat ik er vrolijker van word, dat mijn avondeten bestaat uit een gepureerde broccoli en asperge sap met een vleugje mint en citroen.
Vandaag op weg naar huis, loop ik langs de lokale bakkerij. De geur van vers brood komt me tegemoet en de geglazuurde cakejes in de etalage schreeuwen naar me: Eet mij, eet mij! Dat is de druppel, denk ik bij mezelf. Het is tijd voor een balansdag. Na mezelf dagen uitgehongerd te hebben met vloeibare groenten en fruit, ga ik los op het heerlijk verse multigranen brood, de roomboter croissants en de cheesecake. Mmm, genieten is dit, een welkome suikeroverdosis. En terwijl ik mezelf vergrijp aan al dit lekkers, denk ik bij mezelf: Ach, zo slecht ben ik nou ook weer niet ingeburgerd, het is immers New Yorkse cheesecake.
U begrijpt, de Juicer staat weer in de kast, de plaatselijke supermarkt heeft zijn oude klant weer terug en mijn poging om “gezonder” te leven is hopeloos mislukt. Of niet? Terwijl ik dit typ voel ik me energieker dan ooit, en oké, de eerlijkheid gebiedt te zeggen, misschien ben ik gewoon hyper van de sugar rush, maar ik voel me fantastisch! Ik heb nog nooit zo snel een blog geschreven.
Me, Myself And New York 